PROJEKT | CZĄSTKI CZASU – Ireneusz KAŹMIERCZAK

CZĄSTKI CZASU | Projekt fotograficzny

„Myślimy o fotografiach jak o fotosach, zatrzymanych w czasie. A przecież każda fotografia zawiera w sobie cząsteczkę czasu”

Jon Szarkowski , The Photographer’s Eye.

W 1977 r. podczas wakacji u dziadków we wsi Osiek powiat Rawicz woj. Wielkopolskie znalazłem na strychu domu w którym mieszkali moi dziadkowie i wujek Antoni Malecki cztery kartonowe pudełka zawierające płytki szklane i błony fotograficzne w formacie 10×15 cm i 6×9 cm. Na zakurzonych pudełkach widniały napisy MAJ 1959, GRU 1959 MRZ 1960 . Dobrze wiedziałem co to jest , ale co dalej z tym zrobić nie bardzo…minęło 46 lat i w styczniu 2023 r. zeskanowałem negatywy i wywołałem zdjęcia których autorem był Antoni Małecki. Zdjęcia zrobione w latach 50 i 60 XX wieku przedstawiają mieszkańców Osieka, Pomocna, Zaorla, Sów, Baranowic, Zaborowa, Pakosławia. Fotografie przedstawiają uroczystości rodzinne jak wesela, komunie, pogrzeby i portrety. Tak powstał album fotografii wykonanych przez Antoniego Małeckiego .

Zainspirowało mnie to jako fotografa do dalszych działań. W czerwcu 2023 r. nawiązałem kontakt z Muzeum Ziemi Rawickiej przedstawiając propozycję swojego projektu fotograficznego pt. „CZĄSTKI CZASU” w którym wracam do miejsc powstania zdjęć Antoniego Małeckiego.

Projekt umożliwił mi podróż w czasie, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość wydają się współistnieć. Gdy spojrzałem na fotografie mieszkańców wsi Osiek i Pomocno wykonane w latach ’50 i ’60 XX wieku zdałem sobie sprawę ze zdumienia: patrzę w oczy, które patrzyły na Antoniego Małeckiego gdy naciskał spust aparatu fotograficznego! Na wszystkich fotografiach każdy jest świadomy bycia fotografowanym, a ja, współczesny widz, jestem teraz zastępcą fotografa Antoniego Małeckiego.

Światło słońca które padło na uczuloną solami srebra szklaną płytkę, utrwaliło się w ziarnie fotograficznym rysującym postaci które odeszły i których miałem nigdy nie spotkać. I teraz, po bez mała sześćdziesięciu latach ponownie wystawiłem na wpływ światła słonecznego negatywy w miejscach w których powstały, by przypomnieć ludzi i ich chwile radości, frontowe drzwi, werandy i ogrody, drogi i pola. Każdy z tych obrazów przywołuje utracony świat, prawie prawdziwy, na zawsze zamrożony.